Τα καζίνο στο las vegas δεν έχουν ρολόγια.
Δεν θέλουν οι παίκτες να έχουν αίσθηση του χρόνου, δεν θέλουν να γνωρίζουν πόση ώρα έχουν περάσει τζογάροντας. Δεν θέλουν να ξέρουν αν είναι μέρα ή νύχτα. Δεν έχουν ούτε παράθυρα. Αλλά έτσι είναι αυτά. Τζόγος σου λέει.
Εδώ και πολλά χρόνια δεν είχα κι εγώ ρολόι. Όχι τουλάχιστον κάτι τόσο άμεσα προσβάσιμο όσο αυτό που δένεις στο χέρι σου. Αρκεί ένα τσακ! και γίνεσαι γνώστης μιας όπως και να το κάνουμε σημάντικης πληροφορίας, η άγνοια της οποίας μπορεί να σε οδηγήσει σε διάφορα μπλεξίματα.
Το γιατί δέν φορούσα ρολόι, δεν είμαι σε θέση να το αναλύσω. Είναι όμως κάτι που ανήκει στο παρελθόν, μια και πρόσφατα ξέθαψα τα ρολόγια μου από το συρτάρι, τα έσυρα μέχρι τον ρολογά για μπαταρίες και καινούρια λουριά. Χρησιμοποιώ τώρα ένα που είχα απο τον καιρό της Πάτρας να φορέσω. Στο πίσω μέρος έχει σκουριάσει, αλλά δεν έχει επηρεαστεί ούτε η λειτουργία ούτε η στεγανότητα του.
Καταλαβαίνω πλέον γιατί τα καζίνο δέν έχουν ρολόγια. Ο τζόγος ανεβάζει την ανδρεναλίνη, αλλα το ίδιο κάνει και η επιδίωξη της ζωής. Και αυτή πρέπει να είναι συχρονισμένη, επομένως ο χρόνος γίνεται ανταγωνιστής των καζίνο. Κάποτε που επεδίωκα και μία Ζωή, παρατηρούσα το ίδιο φαινόμενο.
