Thursday, May 18, 2006

Aurë entuluva

κάποιες μέρες κυλάνε
κάποιες γυρνάνε ξανά και ξανά
κάποιες φεύγουν και πάνε
και για αυτές δεν θυμάσαι τίποτα πια

κάποιες λες τα 'χω χάσει
κι άλλες λες πως μιαν άκρη θα βρουν
μα όταν πια έχουν περάσει
μια αράχνη τις γνέθει μαζί στον ιστό

κι είναι μέρες που φέρνουν στον κόσμο την άνοιξη
και μέσα μου σβήνει ο φόβος κι η άρνηση
θέλω έξω να τρέξω, να χαθώ να πιστέψω,
μια λάμψη μ' οδηγεί

κάποιες μέρες που φέρνουν στον κόσμο την άνοιξη
και μέσα μου σβήνει ο φόβος κι η άρνηση
πάλι έξω θα τρέξω, θα λυγίσω, θ'αντέξω,
μια λάμψη θα μ' οδηγεί

κάποιες μέρες τυχαίνουν
που όλοι σωπαίνουν και δεν σου εξηγούν
κάποιες όλο πλησιάζουν
μα σχέδια αλλάζουν και δεν λένε να 'ρθούν

κι άλλες στέλνουν σημάδια
για να βγείς σε ένα δρόμο ανοιχτό
που μέσα απο τα σκοτάδια
οδηγεί σε κάποιο χαμένο παράδεισο

είναι οι μέρες που φέρνουν στον κόσμο την άνοιξη
και μέσα μου σβήνει ο φόβος κι η άρνηση
θέλω έξω να τρέξω, να χαθώ να πιστέψω,
μια λάμψη με οδηγεί

κάποιες μέρες που φέρνουν στον κόσμο την άνοιξη
και μέσα μου σβήνει ο φόβος κι η άρνηση
πάλι έξω θα τρέξω, θα λυγίσω, θ'αντέξω,
μια λάμψη θα με οδηγεί

Wednesday, May 17, 2006

change and challenge are 3 letters apart

αρκετος καιρός πέρασε αλλά δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει αρκετά. Ή τουλάχιστον όχι για αρκετούς απο εμάς. Οι φίλοι μου είναι σε υπηρεσία και δεν είμαι μαζί τους, κάτι που θα με ευχαριστούσε πολύ. Και δεν είμαι λόγω του ότι οι αλλάγες που πρέπει να συντελεστούν δέν έχουν συντελεστεί ακόμα. Από κάποια άποψη, βρίσκονται σχετικά κοντά. Από κάποια άλλη, ίσως δεν συντελεστούν ποτέ. Πρόκληση. Και ερωτήσεις πολλές. Μπορείς να δείς τον εαυτό σου αρκετά σοβαρά; Να του δώσεις την απαιτούμενη σημασία; Να τον προκαλέσεις; Δεν προκαλούμε αυτούς που δεν μας ενοχλούν, και δεν προκαλούμε αυτούς που μας υπερβαίνουν. Είναι τέτοια τα μεγέθη της άγνοιας λοιπόν; Επιτέλους, πότε;

(Την αυγή; Σπαθιά ή πιστόλια;)