Aurë entuluva

κάποιες μέρες κυλάνε
κάποιες γυρνάνε ξανά και ξανά
κάποιες φεύγουν και πάνε
και για αυτές δεν θυμάσαι τίποτα πια

κάποιες λες τα 'χω χάσει
κι άλλες λες πως μιαν άκρη θα βρουν
μα όταν πια έχουν περάσει
μια αράχνη τις γνέθει μαζί στον ιστό

κι είναι μέρες που φέρνουν στον κόσμο την άνοιξη
και μέσα μου σβήνει ο φόβος κι η άρνηση
θέλω έξω να τρέξω, να χαθώ να πιστέψω,
μια λάμψη μ' οδηγεί

κάποιες μέρες που φέρνουν στον κόσμο την άνοιξη
και μέσα μου σβήνει ο φόβος κι η άρνηση
πάλι έξω θα τρέξω, θα λυγίσω, θ'αντέξω,
μια λάμψη θα μ' οδηγεί

κάποιες μέρες τυχαίνουν
που όλοι σωπαίνουν και δεν σου εξηγούν
κάποιες όλο πλησιάζουν
μα σχέδια αλλάζουν και δεν λένε να 'ρθούν

κι άλλες στέλνουν σημάδια
για να βγείς σε ένα δρόμο ανοιχτό
που μέσα απο τα σκοτάδια
οδηγεί σε κάποιο χαμένο παράδεισο

είναι οι μέρες που φέρνουν στον κόσμο την άνοιξη
και μέσα μου σβήνει ο φόβος κι η άρνηση
θέλω έξω να τρέξω, να χαθώ να πιστέψω,
μια λάμψη με οδηγεί

κάποιες μέρες που φέρνουν στον κόσμο την άνοιξη
και μέσα μου σβήνει ο φόβος κι η άρνηση
πάλι έξω θα τρέξω, θα λυγίσω, θ'αντέξω,
μια λάμψη θα με οδηγεί