of wolf and man

Το έχω ακούσει άπειρες φορές, ή μάλλον το έχω δει. Σε ταινίες. Αλλά και στην πραγματικότητα.
Όχι αυτό που άκουσα, αλλά αυτό που είδα.

Εξηγούμαι:

Ίσως είναι γνωστή η φράση (nai, sta agglika) "Are we men or are we mice?" Ξερετε τί; We might be both. Εξαρτάται από την περίπτωση....αλλά η σύγχρονη ζωή δεν είναι τόσο αγνή. Πλέον η ερώτηση είναι : "Are we wolves or are we men?"

Ω ναι, τελικά αυτό είναι το ερώτημα. Πόσο ακόμα θα καταπιέζεις τα ένστικτά σου; Πόσο ακόμα θα προσπαθείς να είσαι συμβατός με την σύγχρονη έννοια του άντρα ή ανθρώπου που υπαγορεύεται απο παντού, αυτή την εικόνα που σου λέει ότι δεν είναι σωστό να είσαι ο λύκος που τα ένστικτά σου υπαγορεύουν; Τι λές, αντέχεις;

Back to a better day!

Δελτίο καιρού

Καλησπέρα σας,

αυτό είναι το αποψινό σύντομο δελτίο καιρού. Μόνο για εσάς. Μάλιστα για την ευκολία σας, δεν φτάνει που είναι σύντομο, αλλά θα δώσουμε και την περίληψη αυτού. Δύο λέξεις:

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ!

Ελάτε τώρα μην κάνετε πως δεν το γνωρίζατε...το είδατε άλλωστε χ8ες στο πέταγμα των πουλιών, νιώσατε το ρίγος στη γηρασμένη ραχοκοκαλία του μυαλού σας...όλα τα σημάδια ήταν εκεί.

Πώς, δεν καταλάβατε; Χτυπάει ήδη μεσάνυχτα, μπορείτε να το δείτε και σε επανάληψη :

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΕΣΑΣ!
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!

Μπορείτε να μαζέψετε τις ομπρέλες και τα κουβαδάκια σας και να συνεχίσετε να εκστασιάζεστε με την εικόνα σας, να (υποκρίνεστε πως) πνίγεστε με το παραμικρό και παράλληλα χωνεύετε και το πιο μεγάλο, να αντέχετε τα πάντα και να βάλλεστε από παντού, σε νέους, κλειστούς, προστατευμένους από τον ΚΑΙΡΟ, που ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ, χώρους.


Ο καιρός ήταν μία ευγενική χορηγία μίας πάπιας : "Γίνε κι εσύ μία. Η μόνη σίγουρη προστασία από τον καιρό".

nothing is something

Κάθεσαι που λες να γράψεις, γιατί κάτι θες να κάνεις, αισθάνεσαι ότι κάτι έχεις να πείς, κάτι υπάρχει που πρέπει να γίνει γνωστό....θές πάνω από όλα να παράγεις. Τι όμως;
...
Η ώρα περνά και όχι μόνο δεν έχεις τίποτα να γράψεις, αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, δεν ξέρεις και πώς να το γράψεις αυτό το τίποτα. Κοιτάς την άδεια οθόνη και κάνεις tick off στον κατάλογο του μυαλού σου ένα ένα όλα τα ασήμαντα που έχεις σκεφτεί. Στο κάτω κάτω ποιος είσαι, κανένας συγγραφέας, κανένας σημαντικός;

Έλα όμως που δεν γίνεται, αυτή η επιθυμία δεν έχει φύγει ακόμα. Και ξέρεις ότι είσαι μερικά χτυπήματα στο πληκτρολόγιο μακρυά από την ικανοποίηση της. Κάποιος τρόπος θα υπάρχει.
Ε, τότε ξέρεις ότι έχει φτάσει η ώρα της ανάλυσης. Πρέπει φίλε μου να επανεξετάσεις αυτά που ξέρεις, για τον εαυτό σου, για την ζωή που ζείς και για τους άλλους. Να επιτρέψεις την παρουσία του ενδεχομένου όλα να είναι ψέματα. Να παραδεχτείς ότι τελικά μπορεί και να μην ξέρεις. Και να φερθείς ανάλογα.

I don't know anyone, faith is only fiction

Μιά φορά κι έναν καιρό...

Άραγε πόσες φορές να έχει αρχίσει ένα blog με αυτή τη φράση...
Αν ρωτήσεις εμένα, πολλές! Κάθε blog, κάθε μέρα, κάθε ώρα, είναι ίδιες με τις προηγούμενες.
Ζώ τη μέρα της μαρμότας revisited. Είμαι ο Bill Murrey που ξυπνάει στις ίδιες νότες, με τις ίδιες σκέψεις, κατεβαίνει από το δωμάτιό του για δεί τους ίδιους ανθρώπους και να πεί τα ίδια λόγια.

Με μία ουσιώδη διαφορά. Οι άλλοι δεν θέλουν τα ακούσουν (ξανά). Δεν αντέχουν την ίδια προβλέψιμη ρουτίνα. Ξύπνα Bill, o κόσμος κινείται! Δεν ζεις την μέρα της μαρμότας..είσαι η μαρμότα! Den eisai o bill kardia moy, είσαι ο (punxsutawney) Phil! Οι μέρες αλλάζουν, οι εποχές το ίδιο, αλλά εσύ εκεί, στην τρύπα σου. Βγαίνεις κάθε τόσο να μας πεις κάτι, ίδιο περιβάλλον, μα που βρέθηκε αυτή η καινούρια φάτσα...και καλά, δεν πήρες χαμπάρι; Ο χρόνος άλλαξε ρεεε!

Σύντομα θα χτίσουμε και πάνω από την τρύπα σου, τότε θέλω να δώ πώς θα βγείς!


Αυτό είναι το blog μου, και από εδώ και ελπίζω ακόμα... γαμότο, τι username και password έδωσα στην εγγραφή;

Πώς είπατε; Τι καιρό θα κάνει;
You're asking the right Phil this time...
It's gonna be cold, it's gonna be grey, and it's gonna last you for the rest of your life.

Με τις υγείες μας.